กรุณาแก่คนอื่นหมื่นแสนล้าน
กรุณาเจือจานใจพร้อมให้
กรุณาน้อมถ่อมตนจนเกินใคร
กรุณายิ่งใหญ่หัวใจกรุณา
แต่วัยเด็กบวชเรียนเป็นสามเณร
ตามพระโลกนาถเถรธุดงค์ป่า
สู่อินเดียถิ่นพระพุทธเจ้าโดยยาตรา
เดินด้วยเท้าด้วยศรัทธาประสาธรรม
ผ่านสงครามโลกร้าวชาวเชลย
มีชีวิตสุดเฉลยแสนตกต่ำ
แต่ยกจิตสูงได้ใช้จิตนำ
ทุกทรงจำคือบทเรียนให้เพียรพบ
กลับมาไทยวัยฉกรรจ์วันรุ่งโรจน์
รู้บาปบุณคุณโทษงามบรรจบ
ได้พบ “เรืองอุไร” ได้ค้าคบ
คือชีวิตลงครบพบชีวิต
เมื่อเผด็จการพาลสุมมาคุมขัง
อาศัยแสงเรืองประทังยามมืดสนิท
แปดปีที่ถูกขังฝังผ่าวพิษ
แต่เรืองน้องนิรมิตให้เรืองใน
กลายมาเป็นกรุณาแก่คนอื่น
รับรางวัล “ศรีบูรพา” ชื่นชอบแจ่มใส
เกียรติศักดิ์ “ศิลปินแห่งชาติ” ประกาศชัย
เป็นกรุณาผู้ให้ “ประชาชน”
“ชีวิตที่เลือกไม่ได้” ยิ่งใหญ่นัก
เป็นศรีศักดิ์เป็นแนวทางเพื่อตั้งต้น
ใครลำบากยากไร้ยากไปพ้น
อ่านแล้วเปิดกมลได้ค้นคิด
กราบลาแล้วครูกรุณาการุณโลก
กราบแล้วด้วยเศร้าโศกเต็มดวงจิต
ขอส่งครูสู่สวรรค์ฝันนิรมิต
ขอเสวยบุญจากทุกทิศชีวิตกรุณา
ชมัยภร แสงกระจ่าง
นายกสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย
๑๔ สิงหาคม ๒๕๕๒